Applaus
Zaterdagmorgen, ik schat een uurtje of 9. Zeker weten doe ik dat niet want ik moet eerlijk bekennen dat ik zelf dan, afhankelijk van hóé gezellig de vrijdagavond was, pas net zo’n beetje onder mijn dekbedje vandaan kruip. Maar rond dat tijdstip piept zijn fiets zo’n beetje het Hassemanpad op. Als ‘ie al last heeft van een ochtendhumeur verdwijnt dat als sneeuw voor de zon als ‘ie aan zijn rechterhand De Ebbenhorst ziet opdoemen. Tegen zijn vrouw zegt ‘ie altijd dat dát zijn tweede thuis is maar zij weet wel beter: thuis is zijn tweede thuis, de accommodatie van Sparta Nijkerk zijn eerste. Ik ben er nooit bij maar ik schat zo maar in dat hij eerst even een bakkie koffie doet bij Gert voordat hij hoogstpersoonlijk de fan-shop van het slot haalt.
Hij loopt al een half mensenleven bij zijn club. Kan heerlijk vertellen over kampioenschappen in vervlogen tijden, maar aan verdrietige degradaties, een bestuurscrisis of een brand die zijn eerste thuis platlegde heeft hij geen actieve herinnering. Is de laatste jaren bezig in zijn huidige rol maar heeft er bij zijn cluppie wel meer vervuld.
Als de tijd rijp is loopt hij even naar het snackloket. Wat hem betreft kunnen ze daar best nadenken over een veganistisch maandmenu of vegetarische smulrol, als ze maar weten dat ze hem daar geen plezier mee doen. Gewoon een balletje uit de jus met zo’n plastic vorkje….verder geen gezeik. Grimbergen bananenbier, Affligem walnotenbier of Duvel Triple rechtsdraaiend glutenvrij pils…hem niet bellen. Gewoon zo’n koude Heineken klits, twee vingers schuim in een mooi schoon glas. Dáár kun je ‘m voor wakker maken. Al wordt de gasprijs vervijfvoudigd, z’n biertje blijft ‘ie kopen. Altijd betrokken bij het wel en wee van de club, zeker wel een mening over het een en ander maar hij zal zich niet vastplakken aan een tafel om zijn gelijk te krijgen. Dat kan ook best op diplomatieke wijze. Eigenlijk een beetje een lobbes, een goedzak. Niet het type dat, zelfs als zijn zoon ruzie maakt bij de Jumbo, eens even met veel bombarie verhaal gaat halen . Als er in loop der jaren in het openbaar iets vervelends over ‘m geschreven zou zijn, zou hij je niet met een draaiende camera opzoeken om je te betichten van riooljournalistiek. En toen ‘ie gesetteld was in zijn huidige rol heeft ‘ie er geen moment over nagedacht nog maar eens uit te halen naar zijn voorganger, zelfs niet als die geen Buitenhuis maar Arib zou heten. Hij is meer gebaat bij een oase van rust die zijn club in vergelijking met de grote, boze buitenwereld is.
Als zijn club thuis speelt staat ‘ie volgens mij al jaren op een vaste tegel, als Sparta Nijkerk uit speelt moet niemand het wagen om op zijn vaste stek in de supportersbus te gaan zitten. Oud- spelers als Marco Elders of Albert van Nijhuis speken nog altijd met respect over ‘m en ook vroegere trainers spreken zijn naam met ontzag uit.
Na 8 november zal de wereld er een beetje anders uit zien. Die dag gaat het even niet over oorlog, energiecrisis, gevaarlijke reptielen die de wereld overnemen maar over Het Afscheid. Op die dag houdt onze supportersvereniging haar jaarlijkse ledenvergadering en legt hij de voorzittershamer neer. Jeugdleider, toernooiorganisator, wedstrijdleider, busregelaar, coffeeshop- houder (zonder ook maar één plantje verbouwd te hebben….), presentator, voorzitter van de supportersvereniging. En ook die laatste functie gaat ‘ie neerleggen. Da’s jammer want we kunnen ‘m nog zo goed gebruiken maar de rust (kom die er écht?) is ‘m gegund. Dames en heren, graag een diepe buiging voor JAN VAN DEN HOFF, Spartaan.
In het geval JAN VAN DEN HOFF weet ik zeker dat ik namens de hele club spreek als ik zeg dat we hem in zijn rol heel erg gaan missen (maar ik neem wél aan dat we hem gewoon op De Ebbenhorst blijven zien) en dat we hem heel, heel hartelijk danken voor alles wat hij voor de club heeft gedaan. Op heel veel aandacht zit JAN niet te wachten maar zullen we hem, zaterdag aanstaande in minuut 14 (het aantal jaren dat ‘ie de kar trok als voorzitter van de Supportersvereniging) vanaf balkon en tribune maar eens een ovationeel applaus geven samen met een heerlijke slinger aan de ‘lawaai-sirene’ van zijn buddy Henk Nijman? Doen?
Beste Jan, dat we je nog maar lang bij onze club tegen mogen komen maar weet dat we bij Sparta Nijkerk in ieder geval heel veel actieve herinneringen aan je hebben!
Nico Fiegen
