Bovenstaande titel had zeker niet misstaan als nieuwe uitgave van de succesvolle stripserie van Suske en Wiske. Helaas is, door het Coronavirus, ons een mooi en spannend slot van de competitie afgenomen en niet zoals door sommigen gedacht, door de KNVB. Want over één ding is Henkie het eens, zelfs volksgezondheid is belangrijker dan voetbal.
Maar afgelopen weekend sprak ik Henkie, buiten op ruim 2 meter afstand met een hoge schutting tussen ons in. Zodat ook maar enige mogelijkheid van besmetting voorkomen werd. Henkie zat er een beetje doorheen: “nu begrijp ik pas goed wat je bedoelde toen je vorige keer schreef over een zoutloze zaterdag. Met het verschil dat nu ook nog de kantine gesloten is.” Nou ja gesloten, onze kastelein Gert is afgelopen tijd, samen met hoofd accommodatiezaken Wim, de gehele kantine gewapend met een sopje en borstel grondig aan het schoonmaken zodat er geen virusje ontkomt aan deze grondige reiniging. En zoals was te verwachten kwamen ze ook nog hier en daar sporen tegen van Henkie, die tijdens eerdere feestjes, door het gebruik van de nodige shooters, de feestvreugde sterk vergrootte met mooi gekleurde confetti en steamers, waarvan de resten nog in allerlei hoeken en gaten werden gevonden. “Ik mis Sparta!” zei Henkie.”Ik mis de geur van de rubberkorrels op de kunstgrasvelden. Ik mis zelfs de niet altijd recht getrokken lijnen op de grasvelden. Ik mis de geur van de kleedkamers. Ik mis de scheidsrechters. Ik mis de mensen die het wedstrijdsecretariaat bemannen. Ik mis de zaterdagdagen in de fanshop. Ik mis de mensen in de supportersbus naar een uitwedstrijd. Ik mis de geur van de vette hap uit de snackcorner. Ik mis m’n uitlaatklep en mede Spartanen om samen onder het genot van een drankje te discussiëren over het voetbal. Ik mis, ik mis, ik mis het voetballen met alles erom heen.” Ik probeer Henkie een beetje op te vrolijken en bied hem een flesje gerstenat aan. Dat lijkt te werken.
Maar even later begint hij weer. “Ik mis de gezellige activiteiten die de supportersvereniging altijd organiseerde in de kantine. Ik mis het klaverjassen op woensdag met Teun. Ik mis de voetbalkwis. Ik mis de cursusavonden reanimatie. Ik mis op donderdag ‘de hak ze in de pan’ avonden voor een belangrijke wedstrijd. Ik mis een optredende artiest op zaterdag in de kantine. Ik mis de pupil van de week. Ik mis de verlotingen op wedstrijddagen. Ik mis het paaskaarten, met de door onze trouwe supporter Roel persoonlijk gekleurde eieren. Ik mis de wekelijkse stand voor Spartaan van het seizoen. Ik mis de voorbereidingen van het feestje rondom kampioenschap. Ja,” zegt Henkie “dat laatste is misschien nog wel het ergste van alles! Hoe kunnen ze nu beslissen dat de ruime voorsprong en alle reeds behaalde punten zomaar zijn vervlogen?”
Ik geef Henkie nog maar een nieuw flesje gerstenat, na enig zuchten komt hij naar mijn inzien, met een eerlijke en geniale oplossing. “Als we nu niet meer mogen voetballen, en de competitie is gestopt en iedereen blijft in dezelfde competitie, waarom gaan we dan na de zomerstop niet verder met de reeds behaalde punten uit dit seizoen en spelen we dus volgend jaar totaal anderhalve competitie en zo zijn de in dit seizoen behaalde punten ineens niet meer vervlogen.”
Henkie en ik wensen dan ook iedereen veel gezondheid voor zichzelf en hun geliefden toe, in deze moeilijke tijd.
Jan van den Hoff,
Voorzitter Supportersvereniging