De put (het vervolg)…..

Gerard Kok

Daar sta je dan, uitgeput op de rand van de put waar je vorige week bent uitgeklommen. Tijdenlang zat je tussen hoop en vrees, opdat je maar niet zou worden teruggetrokken die ellendige put weer in. Je hebt je opgericht, klopt de drek en modder van je broek, kijkt om je heen en wat zie je? Niks, helemaal niks. Alleen maar drasland met metershoge rietstengels. Staand op de rand van de put kun je eroverheen kijken maar zo ver als je kunt is er het absolute niks dat de winterstop heet! Ja, nu wil je doorgaan. Je wilt er meer bij kop en kont pakken en ze in die donkere krochten van de put flikkeren. Maar de concurrenten hebben zich nu voor weken verstopt. Na weken van rust ebt meestal dat revanchegevoel een beetje weg, de tijd heelt alle wonden zeggen ze dan. Maar Sparta zal zich moeten aansterken, het gevoel blijven houden tot het weer mag en kan om daarna zonder pardon en nietsontziend de Derde Divisie Zaterdag weer op zijn kop te gaan zetten. Kampioen zul je niet worden maar respect zal je weer ten deel vallen.

Vanachter een boom zie ik ‘m staan, de net uit de put geklommen Sparta Nijkerk. Ondanks die maandenlange opsluiting in de put ziet ie er nog niet eens verkeerd uit. Hij trekt zijn jasje en zijn dasje recht klopt wat bende van zijn broek. Zijn ogen spatten vuur, ik schrik er wel een beetje van. Ik stoot mijn lief, die naast mij staat aan en zeg: “Kiek ‘m doar stoan, die wieze drol!” En dan overvalt mij een gevoel trots, ik wil op ‘m aflopen, ‘m omarmen en plat op zijn bakkes kussen maar mijn lief houdt mij tegen en zegt: “Wacht jij nou eerst maar eens de tweede seizoenhelft af, dan kijken we daarna wel verder.” Ze slaat haar arm om me heen, we verlaten het drasland en lopen ook richting winterstop.

De weg uit de put was er een met vallen en opstaan maar vooral veel vallen. Vorige week kregen we al bijna onze knieën op de rand tegen Staphorst, nu moest Urk eraan geloven om onze rug te rechten op de rand.

De eerste minuten waren voor de mannen uit Urk overigens zonder gevaarlijk te worden. Toen gingen de Spartanen zich er echt mee bemoeien, in de achttiende minuut kon Roy Bakkenes aanleggen maar zijn schot smoorde in een woud van benen in het strafschopgebied. Nog eens twee minuten later kregen de oranjehemden weer tot twee keer toe de kans de score te openen maar de bal wilde er niet in. Mark van der Wijden had na een halfuur spelen de mogelijkheid een schot af te vuren op de goal van Richard Strijker, als Richard niet zo geweldig deze inzet had gepareerd dan hadden de Nijkerkers nu al zeker op voorsprong gestaan. Er was helemaal niks mis met dat schot van van der Weijden. Verder was er in deze helft weinig spektakel dus kunnen we naar de tweede….

We waren een kwartier onderweg in deze tweede helft toen Roy een kans kreeg om uit te halen met veel overtuiging plantte hij de bal achter Strijker 1-0. Slechts drie minuten hadden de Spartanen nodig om de tweede erin te schuiven, tijdens een scrimmage in het Urker doelgebied was het Mark van der Weijden die Strijker wist te passeren 2-0.

Een teken aan de wand wat betreft de opwaartse Spartaanse spiraal was ook een actie voor het Nijkerkse doel. Een klutsbal van een Urker voet verdween net naast de goal van Jansen over de achterlijn. Een paar weken geleden was deze bal er in gegaan en die twee goals van ons waren hoog over of ver naast gegaan. Het geluk begint ook weer wat onze kant op te vallen zo lijkt het. Met nog een minuut of tien op de klok had Tyrone Fonville de wedstrijd helemaal in het slot kunnen gooien maar zijn inzet ging hoog over, zijn schot was te gehaast en achteraf had hij meer tijd gehad. Maar ja…weet alles eens van te voren! Dan op het laatst van de wedstrijd moest de goed leidende scheidsrechter Maurice Paarhuis nog even aan de bak. Volstrekt onnodig meende Thomas Reynaers even het Urker textielwerk te moeten testen. De één viel over de ander, Roy maakte ook nog even een verkeerde keuze in de hitte van de strijd en de rapen waren gaar. Gevolg twee gele kaarten voor de Nijkerkers waar absoluut niets op viel af te dingen.

Dit had nog maar zo verkeerd kunnen aflopen. Een dag ervoor zagen we nog dat het voor Argentinië, na een opstootje, nog bijna verkeerd afliep op het laatst van de wedstrijd. Maar goed, de mannen van Speelziek hielden de punten in eigen huis en kunnen zich opmaken voor een periode van rust en herstel.

Ik wil hier nog meteen even van de gelegenheid gebruikt maken om Rob Diderik te bedanken voor zijn jarenlange inzet in Spartaanse dienst. Het lijkt alsof hij zomaar met stille trom vertrekt en dat vind ik jammer. Het ga je goed man, met alles wat er op je pad komt. Ik heb Eric Speelziek je eens keihard horen toeroepen: “Oh man, wat geniet ik toch van je!”.  Ook wij hebben van je genoten.

Archieffoto van Rob Diderik.

Wissels Sparta Nijkerk:

46. Bryan Burgerhout voor Jerry Geurtsen.

Foto’s van Arjen Gerritsma