Goh, wat ben ik er klaar mee! ’t Is te veel, veel te veel, ik trek ’t niet meer. Ik weet ‘t, ik dateer uit de tijd van Frits van Turenhout (nulll-nulll) en Koen Verhoef, van Herman Kuiphof en Henk Terlingen maar dat was in ieder geval lekker overzichtelijk. ’s Middags Langs De Lijn en klokslag 7 uur Sport In Beeld. Samenvattingen van een minuutje of 10, niet vooraf gegaan door een uur hink-stap-sprong of lange baan curling maar enkel en alleen voetbal. En vooral, veel belangrijker, geen oeverloos geouwehoer achteraf. Moet je nu eens om komen. Twee keer 3 kwartier voetbal, twee keer 3 uur voorbeschouwen, nabeschouwen, tussenbeschouwen, onderbeschouwen, bovenbeschouwen. Ik heb er inmiddels een beschouwerblessure aan overgehouden!

Medio november begon het WK in Qatar, nou, toen heb ik er pas écht last van gehad. Niet dat ik niet nog effe na wil praten over die geweldige pot die we net zagen maar ik zou willen zeggen: laten we het kort houden en het liefst met kenners aan tafel. Nu moet ik horen dat Mbappé “de bal in principe met het verkeerde been aannam en niet op de juiste wijze open draaide” van, let op, Kees Kwakman (0 interlands en 0 doelpunten) en Arnold Bruggink (97 min. Ned. Elftal en 0 doelpunten). Of dat die middenvelder van Senegal écht een paar kilo te zwaar is volgens Theo Jansen en Wesley Sneijder. Of dat Louis van Gaal maar een hele beperkte trainer is naar de mening van  Alex Pastoor. Stel je voor: Rob Diderik maakt Nicolas Tagliafico met de grond gelijk, Jesse Buitenhuis sabelt Luca Modric neer en Mark van der Weijden zet vraagtekens bij de capaciteiten van Lionel Messi. Dan ben je minstens zo ongeloofwaardig hoor! (By the way, ik vond die Belgische, die Imke Courtois, het weer wél goed doen hoor…man, wat kon die meid beschouwen hè?)

Maar gelukkig, de nationale voetbalcompetities beginnen weer. Na de wedstrijden in het weekend weer lekker aanschuiven bij Studio Voetbal of bij ESPN met wat betweters aan een tafeltje. Voetbalpraat, Rondo, Voetbal aan tafel, Wilfred Genee met z’n twee trekpoppen etc. etc. Ik heb al die voetbalprofessoren wel een keer aangehoord en u viel net als ik ook vast van uw stoel toen u, nadat u alle kritiek had beluisterd, óók tot de conclusie kwam dat er toch echt geen enkele uitslag werd aangepast, dat er niet één scheidsrechterlijke beslissing werd terug gedraaid en dat geen enkele trainer iets aan zijn opvattingen deed, ook niet nadat ‘ie het gelul van al die betweters had aangehoord. Zo, da’s eruit.

Maar ik ben er nog niet! Het wordt pas echt tenenkrommend als Toine of Felicia direct na afloop hun interviews gaan afnemen:

Toine: ”Vertel eens Alfred, hoe heb je je zó kunnen laten vernederen”

Alfred: “Vernederen, vernederen…als die 6 goals niet bij ons vallen maar bij hun wordt het een hele andere wedstrijd”

Toine: “Maar daar vielen ze niet”

Alfred: “Ja, dan weet je dat ze aan de andere kant kunnen vallen”

Toine: “Waren er momenten dat je er nog in geloofde?”

Alfred: “Nou, die 1-2, 1-4, 1-5 en 1-6 vallen gewoon op een heel ongelukkig moment”

Toine: “Had je vooraf een strijdplan in gedachten?”

Alfred: “Jazeker, dat werkte ook maar we hadden simpelweg de restverdediging niet op orde. We hadden meer moeten knijpen op het middenveld en veel beter uit de kleedkamer moeten komen. Tot aan 0-0 was er eigenlijk niets aan de hand. We hadden bovendien een kutkeeper”.

Toine: “Maar je was aanvallend simpelweg onmachtig”

Alfred  “Helemaal niet! Ja, als zij de bus parkeren……”

Dat is meestal het moment dat ik zap naar het andere net, zelfs Wilde Ganzen of iets van de stichting Socutera is beter te kauwen. Kunnen wij niet gewoon weer terug naar de tijd dat er, als er dan toch iets ‘beschouwd’ moest worden, in ieder geval een voetbalicoon aan tafel zat. Waar een voormalige verdediger gewoon even kwam zeggen “dat ze die gosert van Argentinië gewoon effe het licht uit z’n ogen moste schoppe” of “dat die trainer die zeikstraal gewoon al voor rust had motte wissele in plaats van uitlegge wattie fout dee”. Kort maar krachtig. Ik snap ‘t, ik moet meer woke gaan denken maar dat hoeft toch niet te betekenen dat ik nu aan moet horen wat Imca Marina, Gordon, Sylvana Simons of Henny Huisman er van vinden? Want van dat kaliber zaten ze er hoor!

Tja, onvermijdelijk natuurlijk, maar ik verlang gewoon weer naar de beschouwingen van het Orakel uit Betondorp, van mijn eigen Johan Cruyff. Vaak ook niet te volgen maar die kon zelfs van een bloedeloze nulll-nulll een prachtig tactisch abacadabra maken. Daar dacht je tenminste nog eens een paar dagen over na!

Gelukkig Nieuwjaar!

Nico Fiegen