Sponsor van de week: Roodbeen Nijkerk 

Het is en blijft een bijzonder fenomeen: bijnamen. Eigenlijk heb ik het idee dat men vroeger sneller genegen was om iemand er één te geven. Vooral in vissersdorpen als Volendam en Spakenburg leek het wel of iedereen een bijnaam had. Arie de Dobbert, De Ribbenkraker, Izegrim, Jan Tok, Koos Knoest….hoe gekker, hoe leuker. Hier in Nijkerk liepen er ook een paar met een illustere titel hoor. De Blauwe Emmer, Atjefoep, Gekke Oas en Eusie waren destijds onder hun tweede naam beter bekend als onder hun familienaam. Alhoewel ze lang niet altijd flatteus klonken waren bijnamen vaak ook wel enigszins geuzennamen.

Voor zover ik weet werd mijn familie niet direct met een bijnaam aangeduid maar persoonlijk kreeg ik er ooit wel één aangemeten. Begin jaren negentig arriveerde ik op mijn vakantieadres op het Griekse eiland Kos. Een verblijf wat al na een paar uur op een mislukking leek uit te draaien toen duidelijk werd dat in hetzelfde appartementencomplex een deel van de harde kern van Feyenoord was ondergebracht. U kent mijn voorkeur als het gaat om een club uit onze eredivisie maar juist op het moment dat ik actie wilde ondernemen om mijn vakantie ter plekke om te boeken raakte ik aan de praat met een aantal van die heren. Al snel werd duidelijk dat het nog niet zulke beroerde lui waren. Ze waren relaxed, hadden even geen zin in supportersgeweld maar hadden wel direct een kleine tip voor mij in petto. Als ik niet direct mijn Ajax- polootje uit zou trekken dan konden zij me niet garanderen dan hun leider Brian het persoonlijk van mijn lijf zou trekken. Nu was ik inmiddels 5 bier verder en dan kom ik vaak in een stemming dat die Brian de boom in kon. Laat maar komen, die kakkerlak. Net toen men mij vertelde dat Brian bovenarmen had als een ROBO- tank en al eens, verdacht van een dubbele moord, vast had gezeten stond ‘ie ineens voor m’n neus: “Luister Cohen, ik geef je 5 seconden, dan is die dweil van je flikker….”. Nu was ik dat shirtje toch al zat dus na precies 3 ½ seconde lag ‘ie al in de kliko. Een polootje armer en een bijnaam rijker. Stadsnotabelen als Hans Nieboer en Barry van de Kleut kan ik niet tegenkomen of ze noemen me steevast zo en volgens mij weten zij inmiddels niet beter dan dat ik ook Cohen héét en gezien mijn clubvoorkeur ben ik er eigenlijk nog trots op ook.

In het nationale en internationale voetbal werd aan stervoetballers ook vaak een bijnaam gehangen. Wat te denken van De Spin (keeper Cudicini van AC Milan), Der Bomber (Gerd Müller), De Kromme en El Salvador (die laatste 2 behoeven geen nadere uitleg). Volgens mij ook allemaal namen waar de eigenaar trost op was toch? Eén van de mooiste vond ik toch wel De Giraffe. Die behoorde toe aan Jack Charlton, voetballer van Leeds United en op latere leeftijd succesvol trainer van het Ierse elftal. Maar omdat ‘ie wist dat hij er ook daadwerkelijk uitzag alsof ‘ie vroeg uit een emmer had gevreten zal hij wat minder trots op zijn aanduiding geweest zijn. Persoonlijk vind ik dat een bijnaam kort en krachtig moet zijn. Ik vind De Parel van Mozambique (Eusebio) of De Vijfde Beatle (George Best) koninklijk klinken dus zo’n naam is eigenlijk meer een titel en geen bijnaam.

Toen ik er eens diep over nadacht is onze club niet eens zo rijkelijk bedeeld met bijnamen. Of ze zijn ook te lang. Waarom De Busregelaar en niet gewoon Kees ‘Bus’ (of Kees ‘Snooze’, maar da’s alleen voor intmi)? Waarom De Pompbediende en niet gewoon Klaas ‘Peut’? Lampje kan dan weer wél (overigens zou ik ook nog wel eens na willen denken over een bijnaam voor het laatstgenoemde trio), Mosje en Nak kon ook, Balletje is ook leuk, net als Spilla, Kalf zeker en de onlangs overleden Jan van Drie mocht ook trots zijn op zijn bijnaam ‘Blues’.

Maar waarom zijn wij zo laks geweest met het toekennen van bijnamen? Er had toch al lang sprake moeten zijn van Aart ‘Kalk’, David ‘Brexit’, Dirko ‘De Zaag’? Of hadden we gewoon pech want ja, wij konden Junior Albertus moeilijk ‘De Vlo’ noemen. Of Janic Makizodila ‘De Blonde Pijl’. Sven ‘Tranquilo’ Onland, dat kon ook onmogelijk.

Maar met een beetje meer fantasie was De Ebbenhorst wél een theater van bijnamen geweest. Wat te denken van Evert ‘Skinny’, Ted ‘Pruuk’, Erik ‘Euro’. En ‘Kleine Veder’ is wellicht wat lang maar het klinkt toch veel beter dan Rijk Veer? Gerard ‘Tweety’, Teun ‘Vlag’ (of ‘Lach’….), Henk ‘Tinder’, Gert ‘Engel’ (vraag ‘m maar eens naar de viruswaarheid…), Jur ‘Kwast’, Jas ‘Spuit’. Moet ik nog verder gaan? Lars ‘Dwars-Door-Midden-wijk, Johnny “Annaboli’, Fred ‘Gestapo’, Dave ‘Dom’ (om misverstanden te voorkomen: dat alleen om zijn voorkeur voor die toren maar tegelijkertijd natuurlijk ook een beetje omdat hij de verkeerde club aanhangt)

Ook een mooie: “Heen-En-Weer”? Maar ja, aan wie geef je die? Fabian Bouwman? Eddy Wassink? Of toch aan Rik Doppenberg?

Zou het een idee zijn om er eens een heuse wedstrijd aan te koppelen: Welke Spartaan verdient de meest ludieke bijnaam en…hoe luidt die naam? Ik ben voor! Laat je fantasie de vrije loop en neem voor één keer de vrijheid om iemand via een mooie naam het predicaat op te plakken wat hij of zij verdient. Neem van mij aan dat ik zelf al een paar mensen gespaard heb, probeer dus vooral niet kleinerend of beledigend te zijn. Inzendingen: nico@fiegen.nl

Wat de prijs is? Eeuwige roem! En als je dat te weinig vindt dan moet je het me maar niet kwalijk nemen maar dan heb je zo een bijnaam aan je kont hangen. En of ik je dan nog spaar…..

Succes!
Nico(hen) Fiegen

Door Tyno Koelewijn

Terwijl de dooi weer is ingezet en de straten vol liggen met ijs, sneeuw en bagger heb ik, hoe toepasselijk, een afspraak met vloerenreinigingsspecialist Cor van Dunschoten van VDCS (Van Dunschoten Cleaning Systems)
Vloerenreinigingsspecialist is best een lang woord (goeie voor scrabble) en misschien staat die lengte dan ook zowel voor de veelzijdigheid aan vloeren die VDCS kan behandelen of reinigen als voor de jarenlange ervaring die Cor al heeft in de branche van reinigen en onderhoud.

VDCS
Cor vertelt dat hij al 25 jaar ervaring heeft in de schoonmaakbranche. Bij diverse bedrijven gewerkt met altijd de eindverantwoording voor een vestiging of filiaal. Maar in 2016 begon het toch te kribbelen en besloot hij in januari 2017 als zelfstandige aan de slag te gaan. “Ik had natuurlijk al de ervaring van het zelfstandig runnen van het Apeldoornse filiaal van Avodesch. Maar toen we besloten deze te sluiten en de werkzaamheden vanuit de hoofvestiging (Nijmegen) te gaan verrichten leek het mij een goed moment de stap te nemen. En daar heb ik tot op heden nog geen spijt van’’. “Want’’, vervolgd Cor zijn verhaal, ‘’er zijn ontzettend veel vloeren en deze worden het meest belast van alles in een gebouw. Dus daar moest voldoende werk in te vinden zijn. En dat klopt. Maar ik verbaas me er regelmatig over dat men een mooie vloer aankoopt bijvoorbeeld: tapijt, steen, beton, hout etc. maar deze dan niet goed onderhoud. Toch weet ik ze vaak te overtuigen, want het komt voor dat men een aankoop van een nieuwe vloer overweegt, maar als ik ‘m dan heb gereinigd men deze als nieuw ervaart en dus geen nieuwe behoeft aan te schaffen”.

VDCS is een specialist in het reinigen, behandelen of schuren van alle soorten vloeren zoals hout, tegels, PVC, laminaat, linoleum, beton of diverse soorten natuursteen. En staat je vloer er niet bij: ‘’overal is een oplossing voor’’ aldus Cor. En waar de vloer zich bevindt maakt ook niet uit. In huis, garage, werkplaats, winkel, showroom of zelfs buiten, het is geen probleem voor VDCS.

Naast zijn specialisme in vloeren verzorgt Cor allerhande onderhoudswerkzaamheden en levert hij ook diverse soorten
reinigingsmachines zoals o.a. stoomreinigers en droogijs-straalmachines. Het reinigen d.m.v. droogijs-stralen, is een reinigingsmethode waarbij geen water maar koolzuur in vaste vorm gebruikt wordt om vervuiling van oppervlakten en objecten te verwijderen. Dus zonder water, wat betekent dat elektrische omgevingen zonder problemen kunnen worden gereinigd en dat bijv. vervuilde motoren of machines niet gedemonteerd hoeven te worden. Hierdoor is er een minimale verstoring van het bedrijfsproces met een maximaal resultaat. Zeer geschikt voor het verwijderen van o.a. voedsel-, olie-, vet-, lijm-, hars-, paraffine-, inkt-, aanslag- en koolstofresten. Daarnaast is het zeer milieuvriendelijk, zonder extra afval, droog, geen beschadigingen, niet giftig en niet geleidend”. Voor meer informatie kijk op www.vandunschoten.nl.

BusinessClub Sparta?
Cor is geen onbekende bij Sparta. Weliswaar geboren als Veender is hij al jaren betrokken bij Sparta Nijkerk. Natuurlijk als vader van voetballende zonen, maar al snel werd hij gestrikt om de jeugd te trainen en inmiddels is hij al meerdere jaren technisch coördinator van de jeugd bovenbouw.
“Door mijn activiteiten voor Sparta was lid worden van de Businessclub niet mijn eerste prioriteit. Immers in de kantine is het ook altijd gezellig en worden er ook zakengedaan. Maar uiteindelijk was het een logisch gevolg om als Nijkerks bedrijf met een Spartahart ook lid te worden van de businessclub. Daarnaast onderhoud ik nu ook de vloeren van het businesshome en de businesstribune. Ik ervaar het als een laagdrempelige gezellige businessclub, wel jammer dat we nu even niet bij elkaar mogen komen op zaterdagmiddag. Maar zoals iemand ooit zei: “Ieder nadeel heb zijn voordeel” want de vloer blijft ook mooi schoon!”

Corona
Op de vraag of de crises invloed heeft gehad op zijn bedrijf antwoordt Cor: “Ja dat heb ik wel gemerkt omdat ik veel klanten heb in het onderwijs, bedrijven en zorginstellingen.
Die hadden en hebben wel wat andere prioriteiten. Scholen stelden het onderhoud uit, in de zorginstellingen was het niet mogelijk binnen te komen i.v.m. de coronamaatregelen en bedrijven waren ook veelal halfgesloten of en stelden bezoek niet op prijs. Dus ja, dat scheelde best wel wat omzet. Gelukkig ben ik zeer veelzijdig en ooit timmerman geweest dus kon ik mijn diensten aanbieden in ander sectoren zoals o.a. in de interieurbouw. Zou werd het verlies gelukkig nog beperkt.

Vooruitzichten
Cor geeft aan dat hij vertrouwen heeft in de toekomst, Hij licht toe “Want als de crisis weer wat voorbij is zal het onderhoud en het reinigen van de vloeren toch weer opgepakt gaan worden. Vloeren worden dan ook weer meer belast. Daarnaast zal men wellicht, i.v.m. de investering, eerder kiezen voor reinigen en onderhoud dan aanschaf van een nieuwe vloer. Dus ja ik zie het wel positief in”

Wat vind je van het Sparta Prikbord?
‘’Is wel een mooi initiatief, maar heb er zelf (nog) geen gebruik van gemaakt’’

Heb je nog een wens of wil je nog iets delen met de andere sponsoren?
“Ja dat is een ‘inkopper’ natuurlijk, om maar eens een voetbalterm te gebruiken. Ik hoop natuurlijk dat we weer snel wedstrijden mogen voetballen, zeker ook voor de jeugd.
En ook weer een biertje kunnen drinken in de kantine en businesshome, want ja die zaterdagmiddag avond is toch wel een heel leuk uitje. Hopelijk kunnen we dan ook het nieuwe seizoen wel weer eens helemaal afronden. Afsluitend met het, nu uitgestelde, kampioenschap voor Sparta1”.

Wil je verder nog iets kenbaar maken?
“Het wordt weer voorjaar, dus de terrassen moeten weer schoon en groene aanslag verwijderd worden. Dus bel of mail gerust voor een afspraak!”

En tot slot: “Kop op! Maar kijk wel regelmatig naar beneden om te checken hoe je vloer erbij ligt”.

In het voorjaar van 2020 wijdde het weekblad Voetbal International er een soort wedstrijd aan: wie is de grootste cultheld die ooit op de Nederlandse voetbalvelden heeft rond gelopen? Eerlijk gezegd had ik nooit zo stil gestaan bij dat begrip, misschien wel omdat ik een cultheld altijd min of meer associeer met de schlemiel, de lummel, meestal niet de meest getalenteerde voetballer. En als je het lijstje van VI nog eens naloopt dan is dat niet zo raar. Je treft daar namelijk namen als Nathan Rutjes, de knuffel Hagenees die hoogstpersoonlijk door middel van zijn nageslacht alvast heeft gezorgd voor een kloon van zichzelf. Of Hyun-Jun Suk, een Aziaat die kennelijk net op tijd kwam toen ze bij Ajax pootte voor het afsluitende partijtje… U kent het verhaal, Suk mocht mee doen en dwong nog een contract af ook. Ik heb ‘m zien live voetballen, zelfs bij Sparta 4 zou ‘ie geen basisplaats hebben afgedwongen.

Maar een cultheld is niet per definitie een dorpsgek. Integendeel! Hij is vaak wel degelijk succesvol geweest. Het zijn paradijsvogels van hun vakgebied, las ik ergens. Ze vertederen, verbazen, irriteren, amuseren. Ze zijn ongrijpbaar, onnavolgbaar en uniek.

Nou, dan hebben wij er ook een paar gehad hoor! Nu zij dus niet per definitie de hansworst van de club blijken te zijn en ze dus eigenlijk een soort eervolle vermelding verdienen durf ik er best een paar te noemen. In willekeurige volgorde moet ik bijvoorbeeld denken aan Robin van de Brom, Bacardi-goala noemde ik ‘m altijd, geen idee waarom. Vrijwel altijd een paar onsjes (hoeveel ons is een kilo?) te zwaar en altijd trainend met een schuin oog naar de kantine was Robin nog een seizoen onze goalgetter. Misschien wel gehaald als “het beroemde neefje van” maar uiteindelijk toch net iets minder verfijnd. Wat te denken van Junior Albertus, eigenlijk 2 culthelden ineen….. Of Saddy de Koning, in het dagelijks leven FC Utrecht hooligan, op zaterdag doelpuntenmaker (alleen bij ons wat minder vaak….). Veel talentvoller maar op het oog wat minder atletisch was bijvoorbeeld Jan van de Craats. Vaak belangrijk, bijzonder populair binnen de club en bij belangrijke wedstrijden nog altijd een graag geziene gast op De Ebbenhorst.

Houdt u bij het lezen van dit stuk voor de goede orde nog wel even goed in gedachten dat culthelden geen lulletje-rozenwaters waren? Want als ik namen ga noemen als Boer Bunt en Henk Bouw moet u zich wel blijven realiseren dat zij om-wie-ze-waren een soort cultheld waren maar zij staan tegelijkertijd wel gewoon hoog in de ere- galerij van Sparta Nijkerk hoor! Wie daar zeker ook niet in mag ontbreken is een voetballer die waarschijnlijk nog geen 10 doelpunten voor Sparta Nijkerk heeft gemaakt maar voor eeuwig welkom is op ons sportpark: Jorn Mocking. Niet alleen omdat hij zoveel blessureleed moest overwinnen toen ‘ie eenmaal bij ons aan boord was maar gewoon omdat het één van de vriendelijkste en aardigste mensen is die ik ooit ben tegen gekomen. En stiekem ook omdat ‘ie ooit De Ebbenhorst op z’n kop zette met z’n belangrijke doelpunt tegen N.S.C……..

Ik mag dan tegenwoordig te boek staan als een betrokken Spartaan, mijn lidmaatschap gaat eerlijk gezegd 20 jaar terug. Dat betekent dus dat ik in mijn rijtje ongetwijfeld namen vergeet. Ik heb wél heel lang nagedacht wie er binnen onze club bij mij op nummer 1 zou staan als we een verkiezing zouden organiseren. Daar hoefde ik eigenlijk niet eens lang over na te denken: Dave Huymans. De Pietje Bel van de voetbalvelden, de man waar je als schoonvader al van wakker lag voordat je dochter ‘m ontmoet had, de schrik van het scheidsrechterskorps maar ook één van de beste voetballers die ooit bij ons heeft rondgelopen. Het enfant terrible had een trap waar zelfs Hakim Ziyech jaloers op zou zijn en het overzicht van een gier (en een openstaande rekening in de kantine waar een paard de hik van krijgt). Maar tegelijkertijd knettergek. Of laten we zeggen: prettig gestoord. Althans, bijna altijd prettig….

Lopen culthelden alleen op een voetbalveld rond? Nee hoor, persoonlijk vond ik Boer Koekoek ook in aanmerking komen. Of Jacobse en van Es. Of Theo van Gogh. Misschien moet ik zelfs Donald Trump hier wel noemen maar dan begeef ik me op veel te glad ijs.

En nu u wel duidelijk is geworden dat de titel ‘cultheld’ een soort ere-titel is durf ik zelfs te stellen dat ze bij ons ook gewoon op de tribune of in de kantine rondlopen. Wij hebben toch een prachtige mix van 13-in-een-dozijn Spartanen en kleurrijke clubmensen? Zeg nu zelf, zo’n Henk Nijman, De Gevreesde Sirene, hoort toch óók in dit rijtje? En wat te denken van Teun Motshagen, die als grensrechter de meeste punten voor de club heeft verdiend door “af en toe bezijden de waarheid te vlaggen”? Die moet toch zeker ook een eervolle vermelding krijgen op deze lijst? Of Roel Brem, die overal ergens iets van vindt zelfs al vindt ‘ie er niets van. Niet te vergeten: Wim Mostert, op menige amateurvoetbaltribune bekend als De Lawaaipapegaai maar toch nooit gecorrigeerd met een tik op z’n muil.

O ja, als ik nog even nadenk doemen er allerlei illustere namen op. Wat te denken van Joerie Epskamp die als invaller met twee gescheurde meniscussen, gebroken ribben, een gekneusde schouder, een heupfractuur, een ingescheurde oorlel én een grote bek Sparta 2 in de race hield. Puur cult!

Heerlijk om al die namen weer eens de revue te laten passeren. Dit zou in plaats van een column zomaar eens een boek kunnen worden! Maar laten we dat maar niet doen.

Wie weet hoef ik voor mijn volgende bijdrage eens niet te zoeken naar historische zaken. Misschien mag het dan weer gewoon over het spelletje gaan. En hoef ik u niet meer lastig te vallen met dit soort flauwecult.

Hou nog even vol hè!

Nico Fiegen