Nieuws

Ik meende het al wel te weten maar toch is het altijd weer leuk om aan den lijve te ondervinden dat het weerzien van gouwe ouwe voetbalmaten een leuk en vermakelijk gebeuren is. Onder het motto: ‘hoe ouder we worden, hoe beter we waren’ worden al snel ongelooflijke anekdotes verteld, sterke verhalen uit de diepste krochten van het geheugen opgediept en passeren oude liefjes en liefdes de revue. ‘Weet je waarom jij zo goed kon zijn? Omdat je altijd de ballen van mij op maat kreeg aangespeeld’ en ‘Als we vroeger het idee hadden dat we gingen verliezen, dan knokten we ons helemaal leeg en verloren we niet’.

Voor wie het wilde horen, en dat wilde ik wel, vlogen vorige week tijdens een weerzien van een Spartaans kampioenselftal daterend uit de jaren zestig, de mooiste Cruijffiaanse wijsheden je om de oren. ‘Een penalty stoppen? Ik hield gewoon mijn ogen op die bal gericht, zocht de concentratie en plukte die bal uit de hoek. Net zo makkelijk’. ‘Ik heb er spijt van dat ik jou zoveel panklare ballen heb gegeven, nooit kreeg ik ‘m meer terug’ en ‘Wij zijn veertig jaar te vroeg geboren, we zouden nu een sensatie op de voetbalvelden zijn geweest’. Voor de jagers op unieke citaten, ongekende voetbalwijsheden en groteske niet te verifiëren uitspraken zijn dit soort bijeenkomsten het (voetbal)walhalla.

Geen heden zonder kennis van de voetbalhelden uit het verleden. Het gaat voor iedere voetbalvereniging op. De ene voetbalclub heeft het echter wel sterker dan de andere: een feilloos gevoel voor historie en traditie. Zonder altijd maar over het verleden te beginnen, want dat is ook ergerlijk voor de huidige generatie, toch op subtiele wijze oog hebben voor de mensen die de club mede groot hebben gemaakt, die ooit deel uitmaakten van een succesvolle generatie of aansprekende bestuurlijke kwaliteiten ten toon spreidden. Dat is mooi en maakt verenigingen absoluut sterker en uniek in hun soort.

‘Als wij volgende week serieus in training gaan, dan zullen ze nog eens wat beleven hier……..’. Geen geintje, serieus gehoord uit de mond van een oudgediende van 72 jaar jong.