Nieuws

Column Harry Hamstra AD/AC d.d. zaterdag 1 oktober 2016

Dit weekend overal voetbal. Nou en? Lekker belangrijk!
Zo’n begin van een column bent u van mij niet gewend.
Maar ik meen het wel en met mij velen dit weekend. Hoe kan je hoofd bij voetbal staan en waarom zou een mens zich druk maken om voetbal als op deze zaterdag de begrafenis van een speler van de D2 van Sparta Nijkerk plaatsvindt. Mees van de Ridder, 12 jaar, had vandaag met Sparta Nijkerk JO13-2 om 11.00 uur zullen voetballen tegen Veensche Boys JO13-1G. Heerlijk voetbalweer, knallen met je voetbalmaatjes tegen die Veenders…… Niets van dat alles. In plaats daarvan staat JO13-2 met trainers, leiders en ouders vandaag op het kerkhof. Temidden van familie, vrienden en velen die de laatste eer bewijzen aan een jong ventje dat van het ene op het andere moment door een noodlottig ongeval uit het leven werd gerukt.

Ineens was daar die vrachtwagen, de fiets, de klap, de paniek, de onmacht en al snel het besef, het noodlot.

Ik kreeg maandagochtend vroeg het bericht dat in Putten een ernstig ongeluk was gebeurd. Ken de verkeerssituatie aldaar. Ambulances, hulpdiensten, gillende sirenes. Pas later die dag, het was al tegen de avond, hoorde ik van Hans, leider van JO13-2, dat een speler van hun team, Mees van de Ridder, in het UMC streed voor zijn leven. Maar ook dat het waarschijnlijk een tevergeefse strijd zou zijn. Toen ik ‘s avonds op het voetbalveld kwam waren spelers, begeleiding en ouders in het bijzijn van onder andere de voorzitter van Sparta Nijkerk in de businessclub bijeen om het laatste en hartverscheurende nieuws te vernemen.

De tijd gaat volop in de remmen, staat even stil, bij dit soort tragedies. Onwezenlijk.

Na de bijeenkomst in de businessclub zie ik de spelers van JO13-2 met een bal op het hoofdveld. Spelende kinderen.
Ze voetballen al weer.
Dubbel gevoel.
Kippenvelmoment.

Mees had hier tussen moeten lopen, natuurlijk, vinden wij…… Maar net als bij een voetbalwedstrijd neemt het leven soms een andere wending dan we hadden gehoopt.
Een wedstrijd verliezen, lekker belangrijk. Het kan mij gestolen worden.
Het plotselinge overlijden van een kind, broertje, familielid, leerling, vriendje, voetballer…….

waarom?
Jong leven in de knop geknakt.
En telkens herhaalt zich die ene vraag: waarom?