Column van Tijmen Beekhuis geplaatst op de site van Spakenburg
gemaakt op : maandag 20 oktober 2014
Soms heb je wel eens dat je jezelf ergens enorm op hebt verheugd en vervolgens met een geweldige kater naar huis wordt gestuurd. Uiteraard kan het ook andersom: nergens rekening mee houden, of sterker nog, iets totaal niet zien zitten en dan volkomen ten positieve worden verrast. In die laatste categorie valt ook het sprookje van het lelijke eendje dat uitgroeit tot een adembenemende zwaan.
Wij gaan hiervoor terug naar het seizoen 94-95. Samen met Dick Hartog en Harry Hamstra volg ik de KNVB cursus TC-2. Op die cursus zit ook een Marokkaan, van mijn leeftijd, die schuchter en niet echt zelfverzekerd overkomt. Desondanks oogt hij enorm sympathiek en na een nadere kennismaking is hij dat ook. De Nederlandse taal is hij op dat moment nog niet geheel machtig en om de theorielessen van docent Jan de Jonge goed te kunnen volgen, knijpt hij niet alleen zijn ogen half dicht om zo geconcentreerd mogelijk alles op te vangen, ook gebruikt hij een dicteerapparaatje om elk gesproken woord op te nemen, zodat hij thuis alles nog eens rustig kan beluisteren. Het is nog de tijd van cassettebandjes. Bij het wisselen van een bandje drukt onze vriend niet op REC maar PLAY, waarna wij op een onvervalste Marokkaanse hit worden getrakteerd. Hilariteit alom en de lachers op zijn hand.
Harry Hamstra reikt hem veelal de helpende hand en voorziet hem van de nodige oefenstof en coachmomenten. Harry heeft net als ik een zwak voor hem, zeker ook omdat hij kijk op het spelletje heeft. Tijdens het theorie-examen zorg ik ervoor dat ik voor mijn Marokkaanse medecursist zit. Bij drie keer kloppen op mijn rug, zou ik het blaadje achter mijn rug doen, zodat hij het antwoord kan lezen.
Wat niet onvermeld mag blijven, is een conference van Dick Hartog. Op een doodnormale cursusavond krijgen wij te horen dat wij de wedstrijd-, rust- en nabespreking moeten doen. Totaal onvoorbereid doet Harry de voorbespreking, ik het obligate en met oneliners doorspekte rustpraatje en Dick de nabespreking. Dick staat voor de groep cursisten, twee duimen in de lucht en zegt op karakteristieke wijze en dito stemtoon de volgende unieke en nooit meer geëvenaarde woorden: “Mannen, dit was geweldig, gewoon grandioos. Nu is het hoeren, snoeren en taxi rijden, maar morgen wel om half tien in de karruk.”
Het absolute hoogtepunt bereiken wij nadat de reeds eerder genoemde Harry Hamstra en Dick Hartog samen met mij het praktijkgedeelte bij Sparta Nijkerk hebben gedaan. Harry heeft alles uit de kast getrokken het iedereen enorm naar de zin te maken. In de bestuurskamer – waar wij als cursisten zitten – wordt getrakteerd op koffie met Oma’s cake. Na het praktijkexamen en de verplichte evaluatie is er een bittergarnituur en fris en bier naar behoefte. Ver na afloop gaat onze Marokkaanse medecursist als één van de laatste weg en spreekt vervolgens de legendarische woorden: Bedankt voor de vrije gasten”. Enigszins beduusd kijken wij elkaar aan. Maar na wat moeilijke omschrijvingen in zowel woord als gebaar bedoelt hij het woord ‘gastvrijheid’!
Uiteindelijk haalt hij zijn diploma, ook al is dat met veel vijven en zessen. Toch zet hij door, als één van de weinige van onze groep leerlingen en haalt warempel ook het diploma TC-1 na stage te hebben gelopen bij notabene Ajax!
Anno nu, 20 jaar later, krijgt hij eind seizoen 2013-2014 uit handen van niemand minder dan Co Adriaanse de Rinus Michels Award als beste Amateurtrainer van Nederland. Simon Ouaali is de naam, huidig hoofdtrainer van Sparta Nijkerk, en voor zaterdag de tegenstander van Spakenburg. Dat u het even weet!
Tijmen Beekhuis
