Nieuws

Column van Harry Hamstra AD/AC d.d. 1 november 2014

De Topklasse kent ‘makkelijke’ noch ‘mindere’ tegenstanders. Vanaf eind augustus tot aan Kerst is het voor alle zestien teams elke week volle bak. Tussendoor wedstrijden voor de districts- of KNVB-beker, maar ook dan geen verslapping. Het winnen of de halve finale halen van de districtsbeker levert een ticket voor de KNVB-beker op en dat dit sportief interessant en lucratief is, bewijzen wedstrijden als Urk – Ajax en GVVV – AZ.

Er zit veel druk op spelers die drie keer in de week trainen en er ‘s zaterdags moeten staan. Het verwachtingspatroon is hoog. Natuurlijk, het is een ‘betaalde’ hobby maar laten we niet vergeten dat deze voetballers bovenal liefhebbers en sportieve strebers zijn. Ik zie wekelijks de trainingen en wedstrijden en weet hoeveel arbeid er geleverd wordt en wat van spelers wordt gevraagd op Topklasse-niveau. Want er zit maar één stap tussen Hoofdklasse en Topklasse maar het verschil is zeker twee klassen. Minimaal! De beste amateurvoetballers bij elkaar. Van door de wol geverfde routiniers tot latente talenten. En dat het maar heel weinig van die talenten is gegeven om ‘makkelijk’ aan te haken bij het niveau en zomaar hun wedstrijdjes in de Topklasse mee te spelen, dat leert de praktijk.

Jeugdspelers die de stap hebben gemaakt van de A1 naar de A-selectie van een Topklasser, en dat is een forse stap, die leren wel veel. Ik zie het bij Sparta Nijkerk. Gastjes van amper 18 of 19 jaar die op hoog niveau met de ‘grote jongens’ meetrainen worden beter, sterker. Logisch. Het fysieke aspect, positiespel, snelheid van handelen, mentale weerstand, kortom, het waren tot voor kort jochies, junioortjes, en het worden nu volwassen mannen, senioren. Maar ze willen vaak te snel, al dan niet geadviseerd en gesouffleerd door personen in hun omgeving.

Routine, geslepenheid en gogme zijn zaken die voetballers zich in een reeks van jaren eigen maken. Sommige voetballers pikken dat heel snel op. Vaak de toppers die in het betaalde voetbal terecht komen. Talentvolle jeugdige voetballers die het al tot de A-selectie van een Topklasser hebben geschopt moeten vooral geduld hebben!

Geduld is een schone zaak.

Want ooit, en dat kan soms heel snel gaan, zullen zij er staan!