Deze column van Harry Hamstra zou vorige week zaterdag in AD/AC geplaatst worden maar door een miscommunicatie was de column niet bij de redactie terecht gekomen. Te jammer om de column dan maar te ‘deleten’. Doen we niet. We plaatsen ‘m op de website van Sparta Nijkerk en op www.salenteincup.nl.
‘Meneer Hamstra, wat weet u over dopinggebruik bij Spakenburg in de tijd dat u daar (assistent)trainer was?’ Ik had het verhaal in NRC Handelsblad gelezen en Spakenburg-voorzitter Marc Schoonebeek in Knevel en Van de Brink gehoord. ‘U zou uw huiswerk beter moeten doen, want in 2011/2012 deed ik technische zaken bij Sparta Nijkerk en was geen trainer bij Spakenburg’, antwoordde ik de mevrouw. ‘Wie was dan assistent-trainer?’, was de volgende vraag. ‘Ben ik journalist of bent u journalist?’, repliceerde ik op een wijze, zo realiseerde ik mij enkele seconden later, die Van Gaal niet zou hebben misstaan. Ik vertelde haar dat ik in vijf seizoenen nooit iets heb gezien dat ook maar op doping leek. Natuurlijk, druivensuiker lag altijd in de medische ruimte. En kauwgum, paracetamol of ibuprofen. Maar methylhexanamine of CrackV3? Nooit van gehoord.
Afgelopen zaterdag, tijdens de laatste dag van de SalenteinCup, waren zowel Spakenburg als IJsselmeervogels te gast bij Sparta Nijkerk. Reden voor de pers om als een zwerm muskieten op het sportpark neer te strijken. Gazastrook, MH17, Yezidi’s, Ebola, Oekraïne en IS, hét absolute wereldnieuws leek verdrongen door vermeend dopinggebruik van spelers van Spakenburg. Ongelofelijk eigenlijk. Het ging vooral over bidons gevuld met CrackV3. Iedere bidon was die middag in Nijkerk verdacht of onderwerp van voetbalhumor. ‘Harry, wat zit er in die bidons van jullie?’, grapte Jaan de Graaf toen Sparta Nijkerk de winst tegen IJsselmeervogels pakte en daarmee het toernooi won. ‘Waarschijnlijk een concentraat van Salentein Malbec 2011, puur natuur en niet te traceren door de dopingautoriteit’, retourneerde ik zijn verbale volley. ‘Maar mondje dicht, je verrader slaapt nooit.’
Een storm in een bidon, deze kwestie? Lijkt mij toch wel. Dat de identiteit van de twee spelers die anoniem het dopingnieuws aan NRC journalisten toevertrouwden bekend wordt is slechts een kwestie van tijd. Als onpartijdig aanklager beschouw ik deze Judassen op voorhand als de grootste verdachten in een wereldschokkende zaak.
