Nieuws

In de media ging het de hele week over kinderen die hun biologische ouders zochten. Veel tv-uitzendingen zijn daar aan gewijd.  Een enkele keer werd het een mismatch. DNA profielen waren niet aan de orde van de dag.
Maar niet bij Sparta Nijkerk, daar zorgen we goed voor elkaar. Daar hebben we geen DNA testen nodig. Zo ook op zaterdagmiddag 15 oktober. Een huilend jongetje van een jaar of 6 kwam zich melden bij het wedstrijdsecretariaat. De krokodillentranen bengelde over zijn wangen. Ik ben mijn papa kwijt was het enige wat hij op dat moment kon uitbrengen. gastheer Gerrit ontfermde zich in eerste instantie over de kleine knaap en stelde hem gerust. Henkie (zijn echte naam is bij de redactie bekend) werd op de stoel gezet en gastheer Gerrit informeerde de omroeper van dienst. Een omroepbericht vulde de sombere lucht op “De Ebbenhorst”.

Ondertussen kwam het wedstrijdsecretariaat ook in actie en werd  Henkie werd ondervraagd: hoe heet je papa? Waar ben je hem kwijtgeraakt? Snikkend werden de vragen beantwoord. Meer en meer informatie over de vader werd bekend en er werd een fixer op pad gestuurd om de kleedkamers te inspecteren. Papa werd gevonden in de kleedkamer waar hij zich aan het om kleden was voor de wedstrijd. Personeel van het wedstrijdsecretariaat bracht Henkie naar de kleedkamer. Henkie kon kiezen uit wel 15 spelers om een nieuwe papa uit te kiezen. Maar zijn echte papa zat er ook tussen waarop Henkie blij zijn papa weer kon omhelzen. Helaas verloor Sparta Nijkerk 1 maar Henkie’s papa won zijn wedstrijd wel. Papa blij en Henkie ook!

Uit dit relaas blijkt de waarde van gastheerschap van het wedstrijdsecretariaat op de zaterdagmorgen- en middag. Zonder deze dame en heren geen ontvangst. Kleine moeite maar veel waardering.

Hans Lubbertsen