Nieuws

Teamplayer pur sang……..

Op weg naar Lisse in de auto met Wim van Bokhorst, Klaas Cozijnsen en Jur van de Beek. En waarover praatten zij? Vast niet over Bio-Tex. Zeker weten van niet. Over voetbal, Sparta Nijkerk en drie punten. We kiezen er voor om in de schaduw te gaan staan zodat we niet tegen de zon in hoeven kijken. Wim niet, die trotseert vanonder de klep van zijn pet de laaghangende koperen ploert en nestelt zich op de staantribune. Als we de hoekvlag naderen wijst Jur mij vol vuur en heel serieus op het natuurgras dat extra herfstachtig oogt door de vele gevallen bladeren. ‘Da’s echt een lekker veldje Har, echt iets voor ons, weet je nog?’ Ik kijk hem wat meewarig aan. Jur van de Beek? De vleugelflitser van weleer, gemaakt voor kunstgras maar te vroeg geboren, die enthousiast wordt van nat gras, kou en herfstbladeren tussen zijn bilnaad en……? In herinner me vaag ergens dat Jur vooral blij werd van de zon, kortgeschoren grasmatten en dat hij bij 25 graden boven nul nog overwoog een thermo-broek en handschoentjes aan te trekken alvorens radeloze linkervleugelverdedigers twee keer drie kwartier het bos in te sturen. Maar ik kan het mis hebben, misschien blokkeert ergens mijn geheugen.

We gaan rusten met een 1-0 voorsprong door een geweldige uithaal, met links, van Frank Tervoert.

Tijdens de tweede helft kies ik er voor alleen in de schaduw, rechts van de dug-out van FC Lisse, te blijven staan. De jongens hebben het zwaar op het zompige gras, komen maar moeilijk onder druk uit van de Lissenaren. Maar wederom is het Frank Tervoert die in stelling wordt gebracht en koelbloedig schiet hij Sparta Nijkerk naar een 0-2 voorsprong. En dan gebeurt het. Voor mij lopen de reserves van Sparta Nijkerk warm. Ze juichen om het doelpunt van Frank maar één speler gaat helemaal uit zijn dak. Na mij om mijn hals te zijn gesprongen bedenkt hij zich niet en maakt een sprintje van zo’n vijftig meter richting de Spartaanse dug-out waar Frank het middelpunt is van een knuffelpartij. Hij springt tussen de spelers en toont oprechte blijheid.

Ivo te Velthuis

Toch speelt hij ook deze wedstrijd niet en ook is er geen invalbeurt voor hem. Een hard gelag voor een voetballer die jarenlang een vaste waarde was. Reden om nukkig, pissig of sacherijnig te zijn. Dat is hij ongetwijfeld en dat mag, wat zeg ik, dat moet ook. Maar wat ik zag was een voetballer, een sportman, met de ware spirit. Blij voor zijn teamgenoten, blij voor de club en blij met drie punten. Een reservist die het feestje van een overwinning vierde alsof hij vanaf de eerste minuut in de basis had gestaan. Een speler die we dit seizoen nog keihard nodig gaan hebben. Vanwege zijn ervaring, voetbalkwaliteiten maar bovenal zijn inzet, betrokkenheid, geestdrift, onverschrokkenheid en teamspirit.

Teamplayer pur sang: Ivo.