Nieuws

THUIS

‘Wat moet je joh, heb ik wat van je aan soms….?!’

Los van het indelen van teams, het houden van selectieprocedures, het vinden van trainers en leiders, het opstellen van wedstrijdprogramma’s en kleedkamerindelingen en het enthousiast houden van vrijwilligers is de grootste zorg van veel voetbalverenigingen (maar ook van andere sportclubs) het gedrag en de houding van jeugdspelers.

Toen ik van de week op het voetbalveld een D-pupil er netjes op aansprak dat hij ook moest helpen met doelen sjouwen en ballen opruimen en niet stiekem al naar de kleedkamer moest rennen, was zijn geïrriteerde antwoord: ‘Hè, wat?’. Hij zei nog net niet ‘Wat moet je joh, heb ik wat van je aan soms?!’ maar bijna wel. Op zo streng mogelijke toon vroeg ik hem of zo’n antwoord normaal was en of hij soms dacht dat hij het tegen een vriendje had. Enigszins geschrokken keek het ventje me desondanks brutaal aan en haastte zich te zeggen: ‘sorry, wat zei u?’ en liep vervolgens weg zonder zijn voetbalmaatjes te helpen met opruimen. De trainers stonden erbij en keken er naar.  Slechts een voorbeeld.

Gaat u maar eens een weekje op een voetbalveld langs de velden en door de gangen van de kleedkamers lopen. Stuitend hoe de jeugd reageert op normale fatsoenszaken. Doeltjes opruimen, geen rotzooi achterlaten, niet zinloos tegen een hekwerk of kleedkamerdeuren aantrappen, niet vloeken en geen enge ziektes de ether ingooien, niet expres naast de wc-pot poepen (ja mensen……..het gebeurt), bezemstelen niet in ventilatiesystemen steken (schijnt ook leuk en stoer te zijn), geen kolerezooi maken van de kleedkamer. Waarom? Is dat zo erg dan?

Hoe herkenbaar wilt u deze column hebben?
We zien borden met gedragsregels op voetbalvelden verschijnen, ‘Zonder respect geen voetbal’ en ‘Vloeken is aangeleerd’, dat soort kreten. Maar of het helpt? De vraag stellen is hem beantwoorden.

Voordat deze column een eenzijdige veldtocht dreigt te worden tegen de verwende en brutale jeugd (de enkele ‘brave Barend’ niet meegerekend) en iemand zou gaan denken dat ik een hekel aan kinderen heb, maak ik een switch.
Want uiteindelijk gaat het om de oplossing van het probleem.
En die ligt toch echt voor het overgrote deel bij de ouders of verzorgers van de jeugd!

Thuis!
Een bord ‘Ouders, geef het goede voorbeeld’ zou op de meeste voetbalvelden niet misstaan. Instrueer de kinderen voor ze naar het voetbalveld gaan. Geef aan dat ze naar ‘hun’ club gaan en dat daar regels gelden. Ook als ze ‘uit’ spelen natuurlijk!
Corrigeer kinderen ook eens in plaats van ze almaar te pamperen en alles goed te praten en toe te staan.
Moeders die als hun kind een uurtje moet trainen na een half uur al het veld oprennen om het ‘arme joch’ van frisdrank of snoep te voorzien. Wat is dat voor onzin! Wegwezen! Trainers, stuur die ouders weg, zet ze achter het leunhekwerk. Rokende ouders langs de lijn, zeg er wat van. Vaders naast de doelpaal van hun keepende zoontje. Oprotten. Moven!
Slecht voorbeeldgedrag van ouders, daar zitten we niet op te wachten. Er is ruimte zat rond de voetbalvelden, daar kunnen ze staan of zitten. En anders kopen ze maar een bakje koffie in de kantine of bij de Supportersvereniging.

De oplossing ligt thuis. T H U I S……
Ouders, beschouw de voetbalclub niet als een gezinsvervangend tehuis, kinderdagopvang of vrijplaats voor kinderen die het woord fatsoen niet kennen en normloos gedrag als gewoon ervaren omdat ze daarover thuis niets geleerd hebben, het slechte voorbeeld krijgen en al helemaal nooit gecorrigeerd worden.

Dank namens alle (voetbal)verenigingen in Nederland en verre omstreken……

Harry Hamstra