Door: Gerard Kok.
15 februari zou een cruciale dag worden, dat vertelde ik tenminste tegen iedereen die het maar horen wilde. Als je deze pot toch zou winnen tegen Hoek en de voorsprong weer op acht punten zou brengen ten opzichte van naaste belager Odin’59, nou dat zou wat zijn! Dan zou weinig ons meer in de weg staan richting het kampioenschap. Na een dip van jewelste zouden we dan slechts 2 punten hebben ingeleverd. Van 10 punten voorsprong naar 8. Retepositief toch? Bij verlies? Ja, dan zou het wel even anders zijn. In vijf wedstrijden na de winterstop pak je dan van de 15 te verdelen punten er slechts 4, ja dat is “a different cook” zou Louis van Gaal zeggen. En laat dit nou precies zijn wat er is gebeurd. Na de winterstop tekenden er zich al hier en daar haarscheurtjes af en die worden vooralsnog niet kleiner.
Maar laten we alles eens even in het juiste perspectief plaatsen. Bij de aanstelling van Eric Speelziek zouden we in het eerste jaar lekker bovenin meedraaien om het jaar daarna (nu dus!) te gaan oogsten in de hoofdklasse en door te stoten naar de Derde Divisie. (Maar hé, daar zitten we nu al!) In het eerste jaar waren we slechts 8 minuten verwijderd van het kampioenschap, wauw dat was wat zeg! En via de achterdeur toch nog naar de Derde Divisie, dat was allemaal bonus. Een jaar te vroeg aangekomen in de Derde Divisie kon al snel niemand meer om Sparta Nijkerk heen. De promovendus ging helemaal niet vechten tegen degradatie sterker nog, zij gingen brutaal op die eerste plek staan en verrasten zo vriend en vijand (mochten we die al hebben) en bouwden een puntentotaal op waar een ieder van achterover sloeg. Achteraf kwam alles gewoon even iets te snel en nu hebben we gewoon een beetje last van die groeistuipen!
Wie had een half jaar geleden verwacht dat we zouden staan waar we nu staan? Niemand toch? We leven nog altijd in bonus en deze terugslag is helemaal geen schande. Jammer is het wel maar meer ook niet! We MOETEN geen kampioen worden, we MOGEN kampioen worden.
En er zijn wel lichtpuntjes hoor. Gisteren kwam Maurice de Ruiter weer het veld op en meteen zagen we dat het een beetje beter ging lopen. Laten we ons daar even aan vasthouden voorlopig.
Alle clichés kunnen weer de kast uit. De neuzen moeten dezelfde kant weer op, de motor hapert en er zit zand in de machine. Hieraan zal Eric Speelziek moeten werken met zijn team. Het is aan hen om de oplossingen te vinden en aan ons als supporters de taak om hen daarin te steunen met alle positiviteit die wij in ons hebben! Laten we eerst maar eens lekker gaan ballen dan komen de punten vanzelf wel weer.
Eigenlijk was er in het begin van de wedstrijd niet zoveel aan de hand. Licht overwicht voor de thuisploeg maar het waren de gasten die de score openden. Een goed uitgewerkte counter van de Zeeuwen, Fabian Wilson ging diep hij bediende Ruben de Jager bij de tweede paal 0-1. Veel tijd hadden de Spartanen niet nodig om de gelijkmaker te scoren. Vanuit een corner kwam de bal op het hoofd van Donny van der Wal die beheerst binnen kopte 1-1. Het werd zowaar nog mooier voor de Nijkerkers, binnen de Hoekse 16 meter werd Jesse Buitenhuis onderuit gehaald door keeper de Jonghe. Resoluut wees scheidsrechter Schaper naar de penaltystip. Een enorme kans om op voorsprong te komen maar na overleg met zijn assistent trok de scheidsrechter zijn beslissing in. Volgens nogal wat Spartanen was dat overigens ook terecht. Maar volgens anderen had de scheidsrechter het nu gedaan. De relatie scheidsrechter en publiek werd er niet beter op en dat gaat nooit in je voordeel werken. In de 28e minuut kwam de dreun die Sparta Nijkerk niet meer te boven kwam 1-2. Kim van de Berghe kopte de voorzet van Rik Impens binnen. Bij Sparta stortte vervolgens alles in, los zand werd meer en meer zichtbaar. Alles zat tegen, Hoek werkte niet mee de scheidsrechter ook al niet en Sparta Nijkerk ging meer en meer tegen zichzelf voetballen. Met 1-2 werd er gerust.
In de tweede helft bracht Eric Speelziek Maurice de Ruiter binnen de lijnen dit ten koste van de zo goed als onzichtbare Gilbrano Plet. Meteen al bij zijn eerste balcontact gingen de Spartaanse harten wat sneller kloppen. Nog geen goal maar zijn actie bracht hoop bij de Nijkerkers. Na een minuut of tien spelen in de tweede helft waren we getuige van een eigenaardige actie op de linkerkant van het veld. Op een meter of vijfendertig van zijn goal greep Thijs Janssen in maar hij blesseerde hierbij Janic Makizodila die niet meer verder kon. In de 60e minuut was er ruis op de lijn binnen de Spartaanse defensie, spelers liepen elkaar in de weg en schoten tegen elkaar op en via zo’n kluts vloog de bal achter Thijs Janssen. Als je niet voor Sparta Nijkerk was zou je erom lachen, wij niet 1-3. Twee minuten later was het weer Maurice de Ruiter die voor wat hoop bij de Nijkerkers zorgde, hij maakte de 2-3. In de 70e minuut al Haydar nog met een schot over de lat. Vijf minuten later een directe rode kaart voor Jerry Geurtsen nadat hij met twee benen inkwam. Geen doodschop maar goed je kunt ‘m geven die rode kaart. Het laatste kwartier voerden de Nijkerkers de druk nog even serieus op. Speelziek wisselde zelfs nog een verdediger voor een aanvaller maar het zette geen zoden meer aan de dijk. Achterin werd het er bij de Spartanen niet beter op en de Zeeuwen konden zelfs de 2-4 en 2-5 nog laten aantekenen. Sparta Nijkerk was gesloopt.
Geel voor Bryan Burgerhout en Eric Speelziek.
Rood voor Jerry Geurtsen.
46. Maurice de Ruiter erop voor Gilbrano Plet.
57. Mohammed al Haydar erop voor Janic Makizodila.
80. Frank Heus erop voor Leon Broekhof.
Deze content is geblokkeerd. Accepteer cookies om te bekijken.
Deze content is geblokkeerd. Accepteer cookies om te bekijken.
Spartaan van het Seizoen 2019-2020
Om deze site goed te laten functioneren maken wij gebruik van cookies. Accepteer deze door op de knop "Accepteer cookies" te klikken.