Het schrijven van een column is niet altijd makkelijk. Welk onderwerp ga je kiezen? En ga je ergens stelling in nemen, met het risico dat mensen je erop af gaan branden? Het voelt soms wat ongemakkelijk.
Het ongemak was ook voelbaar bij de wedstrijd van afgelopen week tussen onze eigen jongens van de JO15-1 en de meiden van Oranje Onder 15. Een prachtig affiche waarvan ik op voorhand niet wist hoe beide teams zich tegen elkaar zouden verhouden. De jongens tegen de meiden en dan op hoog niveau, dat had ook ik nog niet eerder van dichtbij gezien.
Waar zat dat ongemak dan in vraagt u zich af? Kijkend en luisterend langs de lijn kom ik tot de volgende opsomming:
De eerste beuk werd uitgedeeld door de jongens. Ongemakkelijk.
Uitgespeeld, gepoort worden door een meisje. Ongemakkelijk.
Een jongen met kramp die geholpen wordt door een meisje. Ongemakkelijk.
Met 2-1 verliezen van meiden. Ongemakkelijk.
De volgende dag naar school moeten en aan moeten horen dat je van meiden hebt verloren. Ongemakkelijk.
Maar excuses genoeg. Weinig getraind de laatste tijd, vooraf al geen zin hebben, je kan alleen maar verliezen. 2×45 minuten moeten spelen ipv de gebruikelijke 2×35 minuten. De meiden met 24 speelsters, de 2e helft met een volledig nieuw team (vergeet niet dat de meiden er al een intensieve training van 2 uur op hadden zitten in de middag en dat ze maar heel weinig samen spelen).
De 24 beste meiden van Nederland winnen van de 14 beste jongens van Nijkerk. Geen schande toch?
Maar toch…ongemakkelijk.
Meiden die allemaal op hoog niveau tussen de jongens spelen, vaak 3 of 4 keer per week trainen en er alles voor over hebben om hun droom na te jagen. Het lijken net jongens… En het worden er steeds meer… Eng, ongemakkelijk.
Komt dit ongemak ook vooral niet voor bij de ouders, de iets oudere generatie, die niet opgegroeid is met meidenvoetbal? De huidige generatie jonge voetballers vinden het steeds gewoner dat er ook meiden meespelen. Zo was het mooi om te zien dat tussen de Nijkerkse jongens ook een Nijkerks meisje meespeelde; Lieke Guliker, een groot talent, die al van jongs af tussen de jongens meespeelt. Alom geaccepteerd en gerespecteerd.
We zijn dus bij Sparta Nijkerk goed op weg. Maar toch nog steeds dat ongemak… daar gaat waarschijnlijk nog wel een generatie overheen voordat algemeen geaccepteerd wordt dat meiden net zo goed kunnen voetballen als jongens. Het zijn er dan misschien nog niet zoveel op dit moment, maar ze komen eraan, daar is geen ontkomen aan.
Gewoon accepteren, respecteren en soms ook wat incasseren.
Makkelijk toch?
Hans Stam
Meiden en vrouwen coördinator Sparta Nijkerk
Coronaprotocol 