Column Harry Hamstra AD/AC d.d. 8 oktober 2016
Dat IJsselmeervogels en Spakenburg dit seizoen geen derby spelen is genoegzaam bekend. Sportieve en financiële aderlating. Maar er zijn ook mensen die het, alhoewel een ton meer of minder serieus geld is, helemaal geen ramp vinden. Één seizoen geen derby doet de waardering voor deze voetbalclash, klassieker in het amateurvoetbal, alleen maar toenemen. Het begon na al die jaren alweer gewoon te worden, hoor je hier en daar. Misschien dat het KNVB bekertoernooi dit seizoen nog een verrassing in petto heeft. Als de rooien en blauwen in de tweede ronde winnen van respectievelijk de Koninklijke HFC en ASWH dan zou er bij de loting een verrassing uit de koker kunnen komen.
Acht kilometer verderop vindt vanavond om 18.00 uur – de clubs kwamen dat tijdstip overeen – wel een derby plaats: Sparta Nijkerk – NSC. De laatste vier derby’s eindigden allemaal in 1-0. Twee keer winst voor de Spartanen en twee keer winst voor NSC.
Ik speelde deze derby enkele malen. Op het oude hoofdveld van Sparta Nijkerk, omzoomd door witte berken en ruim 2000 toeschouwers die allemaal een onoverdekte staanplaats hadden. Datzelfde was trouwens aan de overkant van de sloot het geval. Maar het had wel wat, niet het comfort van tribunes of business-seats maar gewoon basale voetbalbeleving. Tijden zijn veranderd. Maar het wezen van een derby blijft overeind. De tweeëntwintig die als manhaftige krijgers het strijdtoneel betreden kennen de opdracht: WINNEN!
In een derby speelt mooi voetbal geen rol. Vechten voor iedere meter, collectief de strijd aanbinden, bloed aan de paal, onverzettelijkheid, charges op het randje, zindering, opwinding en verbetenheid. Voetballers die zonder deze instelling een derby denken te spelen zijn geen voetballers maar wezenloze watjes. Een team dat zich niet realiseert dat er tijdens een derby meer dan honderd procent passie, inzet en collectief handelen is vereist, kan zichzelf beter opheffen. Bij derby’s moet de hartstocht, absolute wil en overtuiging er van af spatten. Verbeten gezichten, zwaar bewapend met moed en lef.
D’r op of geen vreten…….
De band Frankie Goes To Hollywood zong het ooit: “When two tribes go to war…..”
Twee rivaliserende stammen die ten strijde trekken. Sparta Nijkerk en NSC. Zo moet het zijn. Niet burgemeester Renkema maar ‘the warriors’ moeten in Nijkerk voor anderhalf uur de noodtoestand afkondigen.
Als trainer zou ik deze column op de kleedkamerdeur plakken.
