Nieuws

Jammer maar eens moest het gebeuren. Aart Nijhof stopt als scheidsrechter. Maar daar later meer over. Voetballen kan niet zonder regisseur met zijn fluit. Hij die de wedstrijden in goede banen moet leiden. De onpartijdige en objectieve leidsman. Hij die het spelletje op de voet volgt. Altijd op de juiste plaats en de juiste regels toepast. Hij die altijd gelijk heeft, ookal maakt hij een foutje. De man die tijdens de wedstrijd meer dan 700 beslissingen neemt om alle spelers, en begeleiding, in het gareel te houden. De uitslag is voor hem niet het belangrijkste maar het spelplezier van alle spelers en hemzelf voeren de boventoon.

Echter afgelopen zaterdagmiddag bereikte ons het droevige bericht, voor een enkeling verheugend bericht, dat scheidsrechter Aart Nijhof stopt met fluiten. Deze hemafrodiet met zijn blaasinstrument was jarenlang aan beide zijden van de sloot te aanschouwen. Geel-Blauw of Oranje-Zwart was voor Aart gelijk. Bij beide verenigingen blies hij uit volle borst op zijn fluit.

Regelmatig waren er spelers niet eens met zijn beslissingen. Soms wel 90 minuten lang. Maar er stond wel een wedstrijdleider in het veld die consequent de NIJHOF-regels toepaste. Jarenlang gesponsord door de fa. Specsavers. Uitzicht vanaf de middenstip. Ja, Aart overzag het spelletje heel duidelijk. Veel spelers hebben Aart de vraag gesteld of hij de middencirkel wel verlaten mocht. Waarop Aart resoluut antwoordde dat hij alles goed overzag en het spel op de voet volgen, voor rendieren was.

Heeel vrogger speelde Aart zelf een geducht spelletje in Geel-Blauw maar ook in Oranje-Zwart. Het trappen tegen die oude leren(!) ronde knikker. Iets mooier was er niet. En miste Aart de bal dan raakte hij toch zeker de tegenstander. Maar helaas ook aan het voetbalspel kwam eens een einde en Aart dacht dat hij wel geschikt was voor het toepassen van spelregels. Eerst nog niet als leidsman maar als grensrechter (de huidige assistent-scheidsrechter). Menig keer stak Aart fier zijn vlaggetje omhoog. Vaak reden voor commentaar door de achter hem staande supporters van de tegenpartij. Specsavers bestond toen nog lang niet. Driekwart eeuw maakte Aart lawaai en heeft nu besloten om zijn fluitkunsten aan de wilgen te hangen. Zijn stem-en blaasbanden worden fysiek minder en de blessures hieraan laten zich gelden. Nu Aart kenbaar heeft gemaakt te stoppen is er vanaf heden geen afbakening meer nodig midden op het veld en mogen alle andere fluitisten ongestraft zich over het gehele veld bewegen. Met andere woorden: de middencirkel is overbodig. Aart heeft die niet meer nodig.

Helaas is er een ludieke persoonlijkheid, in het zwart gekleed, gestopt. Ik zou haast zeggen: ik mis hem nu al. Aart heeft wel aangegeven om zich vanaf nu vanaf terras en kantine zich niet te willen onthouden van commentaar op leidsmannen binnen de leiden. Aart blijft altijd welkom en bedankt voor al die jaren vrijwilligerswerk.

Hans Lubbertsen
Collega scheidsrechter