Nieuws

Waar was jij toen je “het” hoorde? Dat is zo’n vraag, die je over en aantal jaar op een verjaardag moet kunnen beantwoorden. Ik zat, op het moment dat het nieuws binnen sijpelde, in Spanje en op één of andere manier voelde dat een klein beetje bevoorrecht. Ik was er gevoelsmatig dichtbij en sinds donderdag 24 maart om 13:30 uur het nieuws binnen kwam bleef ik continu aan de iPad gekluisterd. Geschrokken net zoals een ieder ander maar ook trots dat ik “Jopie” als voetballer had meegemaakt. Weliswaar niet live, dat blijft eeuwig zonde. Mijn oudste broer heeft me dat de afgelopen dagen dan ook tot vervelends toe laten weten. Telkens als de goal van Cruijff tegen Haarlem, bij zijn rentree  in Nederland, langs kwam, dan hoorde ik hem weer zeggen, had ik je al gezegd dat ik bij die wedstrijd aanwezig was? Ik heb Johan twee keer mogen ontmoeten en hem zelfs de hand gegeven. Daarmee kreeg ik hem uiteindelijk stil en was de kous af.

De 1ste keer was denk ik in 1983 toen Johan Cruijff een live radio interview gaf bij het voormalige PPM bowling in Amersfoort. Ik zag hem aan komen rijden in zijn Citroën SM en later weer vertrekken. Helaas geen hand, geen blik, maar wel een handtekening die ik jarenlang heb gekoesterd. Wat heb ik een spijt dat ik die in de loop der jaren met een aantal verhuizingen ben kwijt geraakt.

De tweede keer was na de CL wedstrijd Ajax-Juventus in 1997, die Ajax overigens kansloos verloor. Ik was met een vriend naar die wedstrijd toe en na afloop slopen we op een slinkse manier, de perstribune op. Daar zagen we de NOS kamer en zagen we Mart Smeets Johan Cruijff interviewen. Als een kind in een snoepwinkel bleven we hangen bij de NOS kamer en was het wachten op ons moment, de hand schudden van onze held. En daar was hij ineens, samen met Mart kwam hij op ons af. Hey jongens, weten jullie waar de Champions Lounge is vroeg Johan spontaan? Ja natuurlijk reageerde ik alert, loop maar even met ons mee. We volgden de juiste bordjes en namen het trappenhuis.

Na 5 minuten lopen kwamen we op de plaats bestemming. Hij gaf ons beide een hand en vertrok naar binnen, ons toch nogal verbijsterend achterlatend, maar een paar seconde later kwam hij weer naar buiten en wenkte naar ons. Deze mannen horen bij mij zei hij tegen de beveiliging en zo liepen we met Cruijff naar binnen. Mijn maatje, met een grote zelf gebreide Ajax sjaal om zijn nek en ik in een camping smoking, tussen alle bekende voetbal hotemetoten. Warm buffet, lekkere drankjes en we keken echt onze ogen uit. Die dag vergeet ik nooit meer en die ontmoeting met Cruijff is precies zoals mensen de afgelopen dagen over hem spraken. Hij is zo lekker gewoon gebleven.

Mijn grootste voetbalheld is overleden, maar zijn visie en manier van in het leven staan zal ik altijd blijven herinneren.

Bedankt voor alles Johan, de enige echte nr.14

Maikel Manasse
HJO Sparta Nijkerk