Nieuws

Column Harry Hamstra AD/AC d.d. zaterdag 9 juli 2016

Woensdagavond zagen we Ronaldo schitterend scoren met het hoofd. Uit een corner. Als een grootvorst steeg hij ver boven de andere spelers uit en met een rake kopbal maakte hij zijn reputatie als begenadigde goalgetter waar. Het was een corner in tweeën, een korte corner. Onlangs kocht ik een boek van Engelse onderzoekers die het effect van de ‘lange’ en de ‘korte’ corner hebben uitgeplozen. Niet zomaar een onderzoekje, nee, men heeft duizenden wedstrijdbeelden tot wel veertig jaar terug bekeken en vergeleken. Een serieuze wetenschappelijke studie.

Wat blijkt? Dat uit een ‘korte’ hoekschop meer wordt gescoord dan vanuit een ‘lange’ hoekschop. De schrijvers vragen zich echter af waarom trainers hier niets mee doen, in ieder geval veel te weinig. Waarom worden er überhaupt nog lange hoekschoppen getrapt, zo lees ik. En, wordt er wel voldoende getraind op en nagedacht over deze dode spelmomenten? Zo heeft ook de verre inworp richting het doelmond dit EK een impuls gekregen. Die zou de komende competitie wel eens populair kunnen worden. IJsland aanvoerder Aron Gunnarsson maakte hier tijdens het EK furore mee. Ieder team heeft wel een speler die ver in kan werpen.

De IJslanders gebruikten het als een geducht wapen. Als Gunnarsson zijn inworp nam ging er een verwachtingsvolle siddering door het stadion. Moeilijk te verdedigen en trainbaar! Misschien niet het toppunt van technisch vernuft maar aan de andere kant levert het wel spectaculaire momenten en doelpunten op. Afgelopen seizoen gebruikte hoofdklasser Odin’59 de verre inworp regelmatig als onderdeel van hun tactiek.

Ook Sparta Nijkerk was door de wedstrijdanalist op dit specialisme geattendeerd. Toch wist Odin’59 in Heemskerk in de eerste helft (4e en 44e minuut) twee keer uit een ingestudeerde verre inworp van Jim Hulleman te scoren hetgeen de 5-1 nederlaag van de Spartanen inluidde. Zeer effectief. Het voegt meer aan het voetbalspel toe dan een aftrap die niet meer vooruit gespeeld hoeft te worden. Daardoor zou volgens de heren van de IFAB – de spelregelcommissie van de FIFA – de snelheid van het spel bevorderd worden. Duitsland mocht tegen Frankrijk liefst drie keer een aftrap nemen. Het kwam alleen de snelheid waarmee het toernooi verlaten werd ten goede…..