Deze column van Harry Hamstra verscheen op zaterdag 14 september jl in AD / AC.
Na drie wedstrijden kunnen we het verloop van de Topklasse op z’n minst verrassend noemen. Gerenommeerde ploegen als Spakenburg, Rijnsburgse Boys en Katwijk zien we in de onderste regionen terug terwijl ‘kenners’ ze juist in de top hadden verwacht. Maar zo vanzelfsprekend is het allemaal niet. In ons voetbal wordt gekeken naar de reputatie van clubs, naar in het verleden behaalde resultaten. Dat gaat vaak op en deze ‘grote’ clubs zullen altijd boven komen drijven, maar andere clubs zitten niet stil.
De dominantie van Spakenburg en IJsselmeervogels is ook niet meer vanzelfsprekend. Het afgelopen seizoen was daar een duidelijk en extreem voorbeeld van. De beste spelers kiezen ook niet meer automatisch voor Blauw of Rood, er zijn meerdere clubs met aantrekkelijke financiële aanbiedingen, goede voorwaarden en moderne accommodaties. Ook het lange reizen gaat veel spelers al snel tegenstaan. Een enkeling houdt het jaren vol maar steeds vaker hoor je dat spelers helemaal afknappen op vier keer per week extreme verkeersdrukte en files. En dan is er nog een belangrijk punt waarom spelers afzien van of afhaken bij Blauw en Rood: de onvoorstelbaar grote druk die er staat op voetballen bij deze clubs. Daar kan niet iedere voetballer tegen.
Als ik het niet zelf vijf seizoenen had meegemaakt dan zou ik het niet opschrijven. Ik heb spelers gezien die op trainingen uitblonken maar ten onder gingen aan de druk, de opmerkingen vanaf de tribunes en het altijd moeten winnen. Een verlammend verwachtingspatroon dat sommige spelers nekte. Zaak dus om goede voetballers maar vooral echte kerels, onverschrokken, nuchtere en stoïcijnse winnaars te vinden. En een bekwame trainer, niet onbelangrijk. Want die immense druk blijft onverminderd aanwezig. Maar er zijn pas drie wedstrijden gespeeld, er kan en zal nog van alles gebeuren. Vooralsnog, lijkt mij, geen reden voor deel 2 van ‘Heb je Gesnoven’.
