Het voorjaar is officieel begonnen, want de eerste flessen zijn leeg geslobberd in de zonnige achtertuin. Een tuin die er overigens opvallend netter en verzorgder uitziet dan in voorgaande jaren, of in ieder geval kan je zien dat er aan gewerkt is/wordt. De lente is de mooiste tijd van het jaar met een nog niet te scherpe zon, aangename temperaturen en volop fris en fruitigheid om je heen.
Totdat je de radio, televisie aanzet of het nieuws via andere kanalen tot je krijgt.
Dus snel weer vluchten naar de tuin in de zon. Daar aangekomen, struikel ik over zoonlief die weer bezig is met één of andere opdracht, omdat Jesse, Mark en Christianne een #SpartansNeverStopChallenge via ons social media account verspreiden. In deze tijd met ingeperkte bewegingsvrijheid en stilliggende activiteiten een mooi tijdverdrijf en trouw pak ik mijn mobieltje om weer een filmpje te maken. Even muziekje eronder laten monteren en posten maar.
Bezigheidstherapie is het, zowel die tuin als de trucjes, want eigenlijk we willen maar één ding: VOETBALLEN !!!
Absoluut niet ten koste van alles, want iedereens gezondheid is heul veul belangrijker. En dan ga ik ook niet voorbij aan de problemen waarin mensen en bedrijven verkeren. Volgens mij is het zelfs zo dat alle beelden over de ziekte én de gevolgen het verlangen alleen maar groter maken. Voor mij is voetbal ontspanning, een uitlaatklep voor dagelijkse of minder dagelijkse beslommeringen even te vergeten.
Nu er niets actiefs gebeurt, ligt De Ebbenhorst er ‘iezig verloate bie’. Geen dartelende spelers en speelsters die lekker sporten in het heerlijke voorjaarszonnetje, normaal gesproken toch ondenkbaar op een doorsnee zaterdag in april. Organisatorisch is er overigens genoeg te doen, want nu het afgekapte seizoen over is, moet het vizier op het komende seizoen. Niet samen natuurlijk, maar via de telefoon, e-mail, skype en al die andere surrogaat-contactmogelijkheden.
Het is nodig hoor, de aangepaste wijze van teamindelingen, zoeken en aanstellen van trainers, omdat we ons toch voor moeten bereiden op een volgend seizoen. Dat kost nog steeds veel tijd, al is het wel iets minder dan gebruikelijk. Je zou verwachten dat er dan energie overblijft, maar helaas. Bij gebrek aan het eindresultaat, het echte spelletje op het veld, vervalt de ontspanning. Een hele simpele redenering is dus dat je van minder doen, uitgeput raakt.
Dus voorlopig rest ons niet meer dan volhouden met het voorjaarszonnetje in de tuin,
hopen dat voor iedereen spreekwoordelijk de zon weer snel achter de wolken vandaan komt
en dat we dan in het najaarszonnetje weer lekker kunnen genieten van ons geliefde spelletje.
Rob Schoon
Ps. Ik overweeg nu zelfs een zomerzonnetje mee te pakken als de omstandigheden het dan toelaten.
Sparta kampioen 