Nieuws

Terwijl ik probeer blij te zijn met de beelden van Borussia Dortmund – Schalke ’04 , gewoon omdat er ein-de-lijk weer een bal over mijn scherm rolt, droom ik weg bij gedachten aan kolkende stadions of sportparken waar de supporters van pure opwinding in de hekken hangen of hun nagels tot bloedens toe afkluiven. Naar kleurrijke supportersscharen, bierdouches en vreugdetranen. Naar teleurgestelde verliezers zittend in het gras en naar juichende winnaars die hand in hand hun achterban bedanken…

Naar spanning, ontspanning, sensatie, gelatenheid, euforie, teleurstelling…naar alles wat ons voetballiefhebbers verbindt.

Er zijn er die rustig achterover leunend en continu relativerend een wedstrijd kunnen bekijken. Persoonlijk maak ik tijdens een spannend duel het tegenovergestelde mee. Lachend vertellen mensen mij wel eens dat het nog eens mijn dood wordt, zo’n middagje op de tribune bij Sparta Nijkerk en ik moet het eerlijk toegeven: ik ben er vrijwel zeker van dat ik op de dag ná de wedstrijd in ieder geval meer spierpijn heb dan de spelers die ik heb staan aanmoedigen…Mijn naaste omgeving verklaart me voor gek en gelijk hebben ze.

Wat kon ik de laatste weken weer ontzettend veel zin krijgen in een lekker potje voetbal helemaal als je je bedenkt dat het juist de weken van De Ontknoping geweest zouden zijn. Sportevenementen zijn leuk maar het is vrijwel altijd De Ontknoping die ons heel lang bij blijft. Nederland- Argentinië op het WK van 1998 (“Dennis Bergkamp- Dennis Bergkamp- Dennis Bergkamp….”), de Olympische volleybalfinale van onze heren in Atlanta 1996 waarin Italië in 5 sets werd verslagen, het competitieslot 2007 waar AZ en Ajax vochten om een been maar PSV er mee heen ging. De strafworp van Lois Abbingh waarmee zij nog niet zo lang geleden de Nederlandse handbalsters de eerste wereldtitel in de geschiedenis bezorgde. Zo kan ik er nog wel 100 noemen zonder eerst internet te raadplegen. De teen van Casillas, de schuiver van Lucas Moura (Ajax-Spurs) en de bijna- finale-plek van PSV in de wedstrijd tegen AC Milan in 2005….. En iedereen die smult van dit soort ontknopingen raad ik trouwens aan nog even te kijken naar: De Moeder Aller Ontknopingen.

Althans, daar waar ‘t het internationale voetbal betreft…. Maar ook bij onze club hebben we er een paar in de boeken staan hoor! Nog maar een paar maanden geleden moesten we pas in de verlenging in NAC Breda onze meerdere erkennen maar bloedstollender was natuurlijk De Slag Om Apeldoorn (helaas…) of De Victorie In Volendam (Yes…!!). Wanneer ik echter in een absolute dip verkeer, slecht slaap of een matige eetlust heb ga ik even achter mijn beeldscherm zitten en zoek ik op Sparta Nijkerk- Quick Boys, 12 april 2014…

Zó horen wedstrijden of evenementen te eindigen. Spijtig genoeg kwam de wereld terecht in een ernstige crisis die, zoals ik al eerder schreef, al het andere op de wereld even opzij schoof en er voor zorgde dat er even helemaal nooit voetbal bestaan leek te hebben. Nog steeds ben ik van mening dat het gevaarlijk is om dan tóch de teleurstelling uit te spreken over (bijvoorbeeld) een gemiste promotie. Maar in de wetenschap dat het nooit belangrijker gemaakt mag worden dat onze gezondheid, het verlies van dierbaren of zakelijke en economische drama’s mogen we toch zeker óók wel teleurgesteld zijn in het mislopen van een dik-verdiende promotie?? Uiteindelijk zijn we ondanks alles wat er in de wereld gebeurt toch nog altijd sportliefhebber en bovenal Spartaan? Glansrijk periodekampioen, terechte koploper, na een dipje weer een paar goede resultaten neergezet en klaar voor de eindsprint. De eindsprint die er dus niet kwam. Door middenmoters en degradatiekandidaten ben ik al aangesproken op het feit dat ik me toch vooral moest bedenken dat er momenteel hele andere zorgen bestaan en, nogmaals, daar ben ik het mee eens. Maar als je de koploper in de eredivisie wél tot een soort van winnaar benoemt (en je laat de staartploegen in diezelfde divisie niet degraderen…) en je doet dat in de divisies daaronder niet dan bewandel je toch echt de weg van de minste weerstand. Ik besef me ook wel dat Sparta Nijkerk (of onze equivalent in de zondag-afdeling, OSS ’20) niet de Champions League in hoefde maar voor ons was promotie naar de 2e divisie toch zeker van hetzelfde kaliber geweest!

Zo, da’s eruit. En nu maar hopen dat we met z’n allen zo snel mogelijk het virus uit kunnen bannen, dat iedereen weer gezond mag worden en dat bedrijven de benen er weer onder krijgen. Maar toch ook, en ik kan het niet laten, dat we op een (“nieuwe”) normale manier weer rond een voetbalveld kunnen staan. Om ze in Ermelo, Heemskerk of Harkema te laten zien dat 2019-2020 geen incident was.

En omdat we eigenlijk best wel weer een échte Ontknoping verdienen!

Nico Fiegen