Vorige week verscheen in dagblad de Stentor een artikel over de teammanager van Sparta Nijkerk 1, Geurt Renes. Journalist Hans Vos verstrekte ons de ‘platte tekst’ van dit interview ten behoeve van onze website. Zodoende kan iedereen die de desbetreffende uitgave van de Stentor niet heeft gelezen het artikel toch lezen. Met dan aan Hans Vos.
Harry Hamstra
door Hans Vos/de Stentor
NIJKERK – De clubliefde van Geurt Renes heeft in veel opzichten de ‘factor tien’ bereikt. De rasvrijwilliger heeft er, in het bezit van het trainer-coach diploma 3, bij Sparta Nijkerk veertig jaar in de begeleiding van jeugdteams opzitten, is vijftig jaar lid van de hoofdklasser bij de zaterdagamateurs en in totaal zestig jaar actief in de voetballerij. En dan viert de Nijkerker uitgerekend op de laatste speeldag van dit seizoen, 11 mei, ook nog eens zijn zeventigste verjaardag. ,,Dat is een mooi rijtje, 2013 is voor mij een speciaal jaar.’’
Hij had zijn komende jaarfeest willen aangrijpen om de taak van teammanager van Sparta Nijkerk over te dragen aan een opvolger. Maar, met goedkeuring van echtgenote Betty, knoopt Geurt Renes er nog een seizoen aan vast. ,,Dat wordt mijn laatste’’, bezweert hij. Maar misschien gaat de ‘factor tien’ ook nog wel op voor de functie die hem op het lijf geschreven is. Al laat hij zich er wijselijk niet over uit of hij de tien seizoenen daadwerkelijk volmaakt als teammanager.
,,Als de nieuwe man door mij is ingewerkt, stop ik definitief’’, beklemtoont de regelneef. Buitenstanders vergissen zich nogal eens in het aantal uren dat hij in touw is voor het vlaggenschip, laat Renes weten. ,,Ik ben vier dagen per week met Sparta bezig. En dan kijk ik niet op mijn klok.’’
Hij is Sparta Nijkerk, sportpark De Ebbenhorst is zijn tweede huis, En hij is beslist niet de enige Spartaan met een verleden bij NSC, Nijkerks andere hoofdklasser. Bij de concurrent leerde hij het spelletje van Nico van Zoghel senior, de gelijknamige vader van de latere profkeeper van onder meer Go Ahead Eagles.,,Ik was vijf jaar, toen ik mijn eerste paar voetbalschoentjes van een oom kreeg. Maar ik moest van hem wel bij NSC gaan spelen.’’
Gedurende zijn héle jeugd droeg hij het shirt van NSC om de schouders. Echtgenote Betty is zijn link naar Sparta. ,,Zij is een verwoed voetballiefhebster, die geen wedstrijd overslaat. En dat geldt ook voor mijn kinderen en kleinkinderen, die vertoeven ook wekelijks op het veld.”
De vader van zijn echtgenote, Wim Mannessen was Sparta’s penningmeester. Zo is zijn overstap verklaard.
In het voor Renes toch al zo bijzondere jaar 2013 komt zijn oude liefde NSC ook nog eens op bezoek bij Sparta Nijkerk, voor de return van de derby. Nooit eerder troffen de twee Nijkerkse clubs elkaar tot dit seizoen in de hoofdklasse. Na aflevering één, die zich op 8 september 2012 afspeelde op De Burcht, ging Renes, zoals hij zegt, ‘blij naar huis’. Maar niet als teammanager van een overtuigende winnaar. ,,Het werd 1-0 voor ons, maar het had net zo goed 1-0 voor NSC kunnen zijn of 1-1. Zo’n wedstrijd was het.’’
Zelf keepte hij in lang vervlogen jaren één seizoen in de hoofdmacht van Sparta Nijkerk, onder de vorig jaar overleden trainer Chris Drent. In die tijd, in de jaren zestig, bestond de specifieke taak van teammanager nog niet. ,,Toen voerde de wedstrijdsecretaris Wout de Groot een deel van de taken uit. Op de wedstrijddag hadden we bij hem thuis de bespreking. Op tafel lagen suikerklontjes die met een beetje cognac werden besprenkeld om ons op te frissen. Een mooie tijd.’’
Als trainer van de A1 ontfermde Geurt Renes zich over de keeper die later, achttien jaar achtereen, zou uitgroeien tot hét gezicht van Sparta Nijkerk: Sven Onland. ,,Met Sven heb ik altijd een speciale band gehouden. Dat is ook wel te zien op tal van foto’s waar we samen op staan. Nee, niet als keepers onder elkaar, wél als twee
verenigingsmensen.’’
In zijn periode als teammanager heeft hij met vele trainers van doen gehad. Van Frits van den Berk tot en met Simon Ouaali, de huidige trainer. ,,De taak is bij iedere trainer wel wat anders ingevuld. Henny Lee betrok mij bij alles, dat doet Simon Ouaali ook. In mijn rol ben ik er toch vooral voor de groep selectiespelers. Voor hen ben ik altijd bereikbaar. Ze kunnen zich bij mij uiten, in vertrouwen. Ik ben bedrijfsleider geweest, heb vijftig man onder me gehad. Dat is mijn voordeel. Ik heb veel mensenkennis opgedaan. Van mijn laatste seizoen, 2013-2014, ga ik zeker genieten. Wat zou het mooi zijn als dat met een kampioenschap kon worden afgesloten.’’
